In mijn verhaal op de vorige pagina schreef ik bijna aan het
eind:
Tot het fantastische initiatief van de
1224 uitzendingen in 1999. Ik heb zelden zo mijn radio hart weer opgehaald als toen. De vertrouwde klanken weer op
mijn radio, MIJN Veronica was terug! Helaas, na 11 dagen was het einde daar. Maar dankzij Michael Bakker, en Ad
Bouman luister ik nu naar Radio 192, een zender die de sfeer van toen heel aardig raakt. Een sfeer die past bij
mij. En zo was de cirkel weer rond. De liefde voor Veronica kwam weer vrij, ik vernoemde mijn e-mailadres naar Veronica (norderneyatilse.nl deze link bestaat inmiddels niet meer) en maakte het schip mijn wallpaper op mijn computer.
Ze was er weer.
Waarna ik nog een aantal bespiegelingen maakte over hoe Veronica mijn jeugd en mijn persoonlijkheid (mede) had gevormd.
Sinds ik het stukje schreef heb ik er diverse reacties op gekregen. Mensen herkenden zich in mijn verhaal.
Maar ook andere dingen veranderden helaas...... Radio 192 verdween eerst uit de ether, later ook van de kabel. Opnieuw
was ik radio-dakloos.......... Wanneer houd deze keten van radio-ellende op?
Veronica was terug tussen 16 en 31 augustus 2004 (verslag elders op deze site) en ik genoot met volle teugen. Maar ik wist
ook, net als 30 jaar geleden komt er onverbiddelijk het ogenblik van ruis... zonder geluid. Ik ben nu (eind september) nog
niet bijgekomen van die tijd, afkicken is een moeilijke gebeurtenis.....
Onderussen houd ik mij bezig met de Lokale omroep Ede en probeer daar zo af en toe eens een muziekje te draaien uit deze
gouden radio tijd... Gelukkig zijn de "mannen van het eerste uur", de heren Bouman en Geleick nog altijd actief met onze stichting
Norderney. Niet alleen archiveren zij het erfgoed van het mooiste radiostation dat Nederland ooit heeft gehad maar laten ze
ook muziek en programma's klinken via een audiostream (zie link op de startpagina van deze site). Het Veronica gevoel blijft,
is niet weg te denken uit mijn leven en gelukkig kan daar nu weer deze nieuwe stream aan toegevoegd worden.